بازنگری به "نشستی با سعيد يوسف"

بازنگری به "نشستی با سعيد يوسف"

روز یکشنبه دوم ماه ژوئن در کتابخانه بلوم فيلدغربی با سعید یوسف شاعر معاصر نشستیداشتیم. جای بسیاری از شماها خالی بود.گرفتاری اهل و عیال و یا برنامه های جنبیدیگری که در این ایام در میشیگان بر پا است مارا از دیدن وجود گرامیتان محروم کرده بود!باری سخن جالب بود و دلنشین. گرفتاریشعرای قديم وكهنه سرا در برابر آزادی بیشتردر فرم شعر نوین در قالب شعر نیمایی در طرحمسائل روز.اگر حافظه یاری کند این مسئله مطرح بود کهشعر بین ایرانیان هنری ویژه است و مقبولیتهمگانی دارد. درست بخاطر همین تمایل گستردهبه شعر است که شاعری نقشی محوری در قیاسبا سایر هنرهای کلامی و تصویری بازی میکند.میدانیم که شاعر از دیر باز نقش عمده دررساندن آگاهی به مردم جامعه ما بازی کرده وباین ترتیب از کانونهای اصلی فرهیختگی ودانایی بوده است. شاعر ما در همجوشی باعناصر دیگر هوش و خرد یا در ترکیب یا لحظههای شهود و کشف، با جهل و تاریک اندیشی وتعصب در افتاده است. گاه در چهره فردوسیشاعر تاریخ گذشته با روایات حماسه ها غبار از ذهن فراموشکاری زدوده، گاه دلاور عرصهعرفان شده و شعر لحظه های خلسه و سماع راسروده، چنان که مولوی بود. گاه پیام آور تعقلو مدارا و دنیا دیدگی شده و سعدی نام گرفته وگاه رندی فرزانه در نرد عشق، غزلهای وسوسهرا سروده و حافظ خوانده شده است و تازه درکنار ایشان خیامی بوده که در هستی ما ژرفترینشک و تردیدها را کرده است.ما با این پیش زمینه تاریخی و بلند پایگان سنتیدوران کلاسیک را طی میکنیم و به تجدد شعریمیرسیم. در اینجاست که با ذهنیت نیمایفرهیخته، زمانه جدید را در می یابیم و شعر نومتولد میشود. تولدی که از بطن واکنش سرایش دوران مشروطه و در امتداد شعر بیداری عارفها، عشقی ها ، ایرج میرزاها پا به عرصههستی گذاشته. از این زمان به بعد شعر در بیرون از ساختار قدرت و حاكميت حادث میشود. و این یکی از وجوه تمایز شعر نو با شعردوران کلاسیک است.بحث بدانجا کشیده میشود که در شعر امروز برخلاف شعر سنتی نه كلمات شعری و غیرشعری داریم و نه مضامین شعری و غیرشعری، هر واژه و هر مضمونی در شعر راهدارد، تنها باید درست بکار گرفته شود.نیما در جایی گفته اشعار من وزن دارند، منتهانه اوزان قديم ... برخی از مفاهیم را میتوان درهمان اوزان و قافیه های قدیم بیان کرد ولی عیبکار اینجاست که زبان زمان ما و طرز زندگیما دیگر قادر به این کار نیست. مثلا اگربخواهیم داستانی به بحر متقارب فردوسیبسازیم، با بکار بردن کلماتی که مربوط بهزندگی و مایحتاج امروزی ماست از قبيلماشین، قفسه، راه آهن، هواپیما .... و غیره کارخنک و بی مزه ای میشود و لطف هنری خودرا از دست میدهد.... و و و" باری باقی اینغزل زین سان همی شما را" فصلنامه بیش ازاین بما فضا نداده است.كاش جوانان را تشویق کنید که در این جلساتشرکت کنند. لذت بردن از شعر نیز یک هنراست، بد نیست این هنر را بیاموزیم.محمود معلمیان

vol1_no3_fall2002.pdf

Persia House of Michigan

2002 - Fall

vol1_no3_fall2002.pdf (p.1)

application/pdf

Text