ادامه ی مراسم عروسی در فارس

ادامه ی مراسم عروسی در فارس

در روز موعود خانمها به خانه عروس میرفتندو با زدن دایره و خواندن شعرهای دسته جمعیاو را به حمام میبردند. آن روز حمّام تنها وئژهی مهمانان بود و از آنها با شربت نسترن و بیدمشک و پالوده پذیرایی میشد. عروس واطرافیان در حالیکه نوازندگان منتظر آنها بودندبه خانه باز میگشتند. زنها هلهله میکردند (كلمیزدند) و بر سرش گلاب و نقل می پاشیدند.خانه ای که حیاط و حوضی بزرگ داشت برایبرگزاری مراسم عروسی آماده می شد. دورحوض تخت و روی آن صندلی گذاشته می شد.عروس آرایش کرده با حالتی سنگین و سر بزیرروی صندلی می نشست در حالیکه تور سفید وتاجی از شکوفه های ریز بر سر (بهاره) ویکبطابی (انواع مرکبات) در دست داشت. دراطراف حوض چند زن دف می زدند و بهمراهاو زنان شعرهای دسته جمعی می خواندند.گاهی خانواده ی عروس شعر می خواندند وخانواده داماد جواب آنها را با شعر میدادند. ایناشعار که سرشار از مهر و عاطفه در وصفعروس و داماد بود "واسونک" نامیده می شد.کف میزدند و کسانی هم در پاشویه حوضپر از آب می رقصیدند. در خانه به روی همهباز بود دیگر اطرافیان و مردم بدون دعوتدسته دسته می آمدند و با این جمع شاد هم نواییمی کردند. این مراسم که "تماشا" نام داشتتفریح خانمها بحساب می آمد. با فرا رسیدنشب، تماشاچیان به خانه های خود میرفتند. پساز آن چند نفر از خانواده داماد با نوازندگان کهحالا دیگر مردان و با انواع سازهای موسیقی ازجمله تنبک ونی لبک ونقاره بودند، به خانهعروس میامدند و از عروس می خواستند که بهخانه بخت برود. در آن شب پدر عروسدستمالی پر از نان به كمر عروس می بست وبه او اجازه رفتن می داد. در زمانهای قدیمعروس بر اسب تزیین شده و زین کرده مینشست. بهر حال چه سواره چه پیاده در جلویعروس آیینه می گرفتند و در اطرافش چراغ ولاله روشن بود. نوای موسیقی و واسونکخوانی در کوچه و خیابان قطع نمیشد. نرسیده بهخانه داماد همه می ایستادند و می خواندند: سر،سرانداز می خواد - عروس پا انداز می خواد.داماد از خانه بیرون میامد و میگفت: کوه نورو دریای نور را پا انداز عروس کردم. دیگرانبا شعر می خواندند که این کم است و داماد قول هدیه های دیگر میداد. چون به خانه وارد میشدند، زن مسنی که مورد احترام همه بودانگشت شست عروس و داماد را کنار هم میگذاشت و بر آن گلاب می ریخت. کم کم نوای موسیقی کمتر میشد و اطرافیان به خانه بازمیگشتند. در آن شب پدر و مادر عروس در خانهخود می ماندند. روز بعد نزدیکان به دیدن مادرعروس می رفتند و با خواندن شعر حافظ به اومژده خوشبختی عروس را میدادند. معمولا درآنروز عروس و داماد به همراه خانواده داماد بهخانه مادر عروس می رفتند. داماد دست مادرزن را می بوسید و از او هدیه میگرفت. اینمهمانی پاگشا نام داشت. اگر چه این مراسممختصر گفته شد به هر حال نمایشی از مهر ومحبت بود و شادی و سرور. همه ی آیین هایایرانی و آریایی، همرا با شعر و موسیقی، آیینه و نور، جهانی از عاطفه و عشق است.

Unknown

vol2_no4_win2003.pdf

Persia House of Michigan

2003 - Winter

vol2_no4_win2003.pdf (p.4)

application/pdf

Text