نوشتاری بر رد مقاله سپاس و افسوس

نوشتاری بر رد مقاله سپاس و افسوس

با اینکه در بعضی از مجامع ایرانی مقاله سپاسو افسوس مورد انتقاد قراد گرفت اما من بدوناینکه از نظریات هموطنان دیگر در این نوشتاراستفاده کنم نظر شخصی خود را با مقاله افسوس و صد افسوس شروع میکنم.از دوران دانشجویی خود تا کنون که با فعالیتهایدانشجویی میشیگان آشنایی کامل دارم بیاد ندارمکه فعالیتهای دانشجویان 4 ساله اخير خصوصادر زنده کردن نام و سنت ایرانی با هیچ دورانیقابل قیاس باشد. باید توجه داشت که اغلب اینجوانان دانشجوحتى وطن اصلی خود را ندیده اندو خوب یا بد با زبان فارسی تا حدی بیگانههستند. با اینکه در عرض چهار سال فعالیتخود توانسته اند که در جشنهای نوروزی شرکتکنند گان را از 300 نفر به 900 نفر افزایشدهند و باز ناگفته نماند که اغلب این دانشجویاناز نخبگان و بهترین شاگردان دانشگاه هستند کهشب و روز درس می خوانند و با اینهمه ازخواب و خوراک خود بریده برنامه ای بآنزیبایی و پر محتوا عرضه می کنند، که یا اشکشادی را از دیده ها میر يزانند و یا لبخند شادیرا بر لبها و چهره ها میدوانند.وظیفه دانشجوی امروز و مرد میدان فردا اگرخود را ایرانی بداند اینست که از هر فرصتیبرای شناساندن وطن و سنت مملکت خویش وآبا اجدادیش استفاده کند و این در یک کشوربیگانه میسر نیست مگر اینکه بزبان مردمآنکشور سخن گفته شود خصوصا در جشنی کههمه شاهد بودیم بیش از نیمی از مردم انگلیسیزبان بوده اند.سخن از سرود ملی رفته است آن که آقای دکتربه ادعای خودشان دیر به مجلس تشریف آوردندو عظمت سرود ای ایران را که با نشان دادناسلایدهای زیبایی از ایران که خیلی هم طولانیبود و همه را به هیجان آورده و به قیام وا داشتهبود ملا حظه نفرموده اند و اما اگر بیاد آوریم کهدانشجویان عزیزمان اعلام کردند که هر کجالازم باشد مطالب ترجمه خواهد شد و از اول تاآخر برنامه به عهد خود وفا نمودند، تعجب میکنمکه در آن لحظات این آقای دکتر کجا تشریفداشتند شاید فقط بزبان فرانسه صحبت می کنند وفارسی را فراموش کرده اند و شاید هم هنوز ازمرز ایران خارج نشده اند.من معتقد نیستم که جشن بی عیب بودهمانطوریکه هیچ جشنی بی عیب نبوده است،ولی باید قبول کرد حسن جشن دانشجویان هزاربرابر پیش از عیب آن بوده است و امروز مابجای اینکه در راه اصلاح برنامه های آیندهدانشجویان قدم مثبتی برداریم و با ارائهفلكلورهای زیبای ایرانی که آنها بی خبر از آنهستند و برای برنامه های آینده شان راه نمایشانباشیم قلم انتقاد بدست میگیریم و همه چیز رایکجا تخطئه می کنیم و این بی انصافی محضاست.بخاطر انتقادات بی جا بود که امسال تعدادی ازرقصهای زیبای ایرانی را دختران غیر ایرانیاجرا کردند. عرق شرم بر جبین ما باد، رقصرا برای یک دانشجوی نو جوان ایرانی دربرنامه های نوروزیش گناه و زشت می شماریماما خود ما بزرگسالان در هر جشن و کنسرتیچنان می رقصيم که در پیست رقص جا برایدیگران باقی نمی گذاریم. آیا حیف نیست کهبخاطر یک درخت کهنه و پوسیده گلهای زیباییک باغ را ندیده بگیریم و از زیباییش بهره مندنشویم. با آرزوی توفیق بیشتر برای دانشجویانو همه ایرانیان عزیز. محمد انصاریپدر یک دانشجو

vol1_no3_fall2002.pdf

Persia House of Michigan

2002 - Fall

vol1_no3_fall2002.pdf (p.2)

application/pdf

Text